Κατηγορίες εν θερμώ γαλβανίσματος και διάβρωσης

Σε ποιες κατηγορίες διάβρωσης θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί γαλβανισμένο μέταλλο; Αυτό είναι ένα ερώτημα που έχει απασχολήσει συχνά τους ειδικούς, όταν υπάρχει μία μόνο κατηγορία διάβρωσης. Όμως, μια τέτοια προδιαγραφή είναι ανεπαρκής, δεδομένου ότι οι κατηγορίες διάβρωσης δείχνουν μόνο αρκετά ευρέα όρια για το περιβάλλον, όπου η κατασκευή θα εκτεθεί, χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται το είδος της προστασίας ή του χρόνου ζωής για την κατασκευή. Μια πιο λεπτομερής περιγραφή για την προστασία από τη διάβρωση είναι απαραίτητη, λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις όσον αφορά την ανθεκτικότητα και το χρόνο της πρώτης συντήρησης.

Οι παρακάτω πληροφορίες έχουν ως σκοπό την ενημέρωση για τις πιθανότητες χρήσης εν θερμώ γαλβανίσματος σε διαφορετικές κατηγορίες διάβρωσης.

ΠΟΣΟΣΤΑ ΔΙΑΒΡΩΣΗΣ

Το EN ISO 12944-2 προσδιορίζει τις κατηγορίες διάβρωσης C1 έως C5. Οι κατηγορίες διάβρωσης δείχνουν την απώλεια διαβρώσεως για τον ψευδάργυρο και το χάλυβα, όπως φαίνεται στον πίνακα 1. Ο Πίνακας 2 παρέχει παραδείγματα σχετιζόμενων περιβαλλόντων διάβρωσης. Οι ρυθμοί διάβρωσης των κοινών χάλυβα και του ψευδαργύρου βασίζονται εν μέρει σε αποτελέσματα από την έκθεση στον τομέα κι εν μέρει στην πρακτική εμπειρία από γαλβανισμένες χαλύβδινες κατασκευές.

Ο Πίνακας 3 παρουσιάζει τη διάρκεια ζωής της επικάλυψης ψευδαργύρου με ελάχιστο πάχος στρώματος, σύμφωνα με το πρότυπο EN ISO 1461: 2009. Επίσης, ο πίνακας περιλαμβάνει πάχη τουλάχιστον 115, 165 και 215 μm, που μπορούν να επιτευχθούν σε χάλυβες με συγκεκριμένη περιεκτικότητα σε πυρίτιο και πάχος πάνω από 6 χιλιοστά. Ο χρόνος ζωής υπολογίζεται με τις ελάχιστες απαιτήσεις για το τοπικό πάχος επικάλυψης και δείχνει έτσι τη χαμηλότερη διάρκεια ζωής για την επικάλυψη.

Μερικά σχόλια για τις διάφορες κατηγορίες διάβρωσης αποτελούν τα παρακάτω:

Κατηγορία Διάβρωσης C1, C2 και C3
Εν θερμώ γαλβάνισμα οδηγεί σε προστασία από τη διάβρωση η οποία κανονικά έχει πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής σε αυτές τις κατηγορίες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς κανένα πρόβλημα.

Κατηγορία Διάβρωσης C4
Τα χαμηλότερα πάχη επίικάλυψης των 35-45 μm, τα οποία δημιουργούνται σε λεπτά τμήματα, οδηγούν σε μια μέτρια διάρκεια ζωής σε αυτήν την κατηγορία διάβρωσης. Ωστόσο, αυτό δεν επιφέρει οποιοδήποτε πρόβλημα, εάν τα χαλύβδινα μέρη είναι εναλλάξιμα, έτσι ώστε το επαναγαλβάνισμα να είναι δυνατό, ή αν τα μέρη είναι προσβάσιμα για συντήρηση με άλλες αντιδιαβρωτικές διαδικασίες.

Εάν η αντικατάσταση ή συντήρηση δεν είναι δυνατή, ίσως να είναι επιθυμητό να έχουμε μια αντιδιαβρωτική προστασία με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με πάχη επικάλυψης των 115, 165 ή 215 μm, όπως φαίνεται στον Πίνακα 3. Αυτά τα μεγάλα πάχη μπορούν να επιτευχθούν μόνο εάν προηγουμένως έχει συμφωνηθεί με τον γαλβανιστή και όταν έχει επιλεγεί αντιδραστικός χάλυβας.

Πάχος επικάλυψης (μm)	Ιδανικό επίπεδο πυριτίου (%)	Εύρος πυριτίου (%)
Fe/Zn 115 0	18 0	15-0,21
Fe/Zn 165 0	25 0	22-0,28
Fe/Zn 215 0	32 0	29-0,35

Οι ιδανικές τιμές και το εύρος τιμών για το πυρίτιο όταν απαιτούνται υψηλότερες πυκνότητες επίστρωσης.

Απαιτήσεις από τουλάχιστον 115 μm σε τοπικό πάχος επικάλυψης μπορούν επίσης να ανταποκριθεί σε χάλυβα με χαμηλή περιεκτικότητα σε πυρίτιο όταν ο χάλυβας πριν το γαλβανισμό έχει υποστεί αμμοβολή, ώστε η τραχύτητα της επιφάνειας να είναι τουλάχιστον Ra 121/2 μm.

Κατηγορία Διάβρωσης C5
Αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει τις πιο διαβρωτικές ατμοσφαιρικές συνθήκες που μπορεί να προκύψουν τοπικά στα δυτικά παράλια ή σε ιδιαίτερα μολυσμένες βιομηχανικές και αστικές περιοχές. Οι λεπτότερες επικαλύψεις ψευδαργύρου θα έχουν μικρότερη διάρκεια ζωής κάτω από αυτές τις συνθήκες και ενδέχεται να χρειαστούν διαδικασία διπλής όψης (δηλαδή γαλβανισμό και βαφή).

Στο νερό και το έδαφος
Το πρότυπο EN ISO 12944-2, επίσης, περιέχει κατηγορίες διάβρωσης για μεταλλικές κατασκευές σιδήρου και χάλυβα που είναι βυθισμένες στο νερό (lm1, lm2) ή θαμμένες στο χώμα (Im3), αλλά εδώ είναι δύσκολο να δοθούν γενικές κατευθυντήριες γραμμές για το πότε μπορεί να γίνει γαλβανισμός εν θερμώ μεμονωμένα, ή για το πότε είναι απαραίτητο να γίνει διπλής όψης διαδικασία. Οι συνθήκες διάβρωσης θα πρέπει να αξιολογούνται σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Είναι, συνήθως, απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί διπλής όψης διαδικασία, για να επιτευχθεί μεγάλη διάρκεια ζωής στα ακόλουθα περιβάλλοντα:

• Σε σχεδόν συνεχώς υγρό περιβάλλον
• Σε πολύ όξινα ή πολύ αλκαλικά περιβάλλοντα
• Σε πιο διαβρωτικά εδάφη, όπως αργιλώδη εδάφη και τύρφη


Πίνακας 1. Κατηγορίες ατμοσφαιρικής διάβρωσης.



Πίνακας 2. Παραδείγματα τυπικών περιβαλλόντων διάβρωσης, σύμφωνα με το πρότυπο EN ISO 12944-2.



Πίνακας 3. Η διάρκεια ζωής σε έτη για γαλβανισμένες επικαλύψεις, που χρησιμοποιούνται σε κατηγορίες διάβρωσης C1-C5. Οι διάρκειες ζωές βασίζονται σε ελάχιστο τοπικό πάχος επικάλυψης, σύμφωνα με το πρότυπο EN ISO 1461: 2009.

Σημειώσεις:

- Ελάχιστο πάχος επίστρωσης σε δείγματα που δεν φυγοκεντρήθηκαν.
- Μεγαλύτερα πάχη επικάλυψης μπορούν να επιτευχθούν, μόνο όταν ο χάλυβας έχει μία καθορισμένη περιεκτικότητα πυριτίου.
- Ελάχιστο τοπικό πάχος επικάλυψης, σύμφωνα με το πρότυπο EN ISO 1461: 2009.
- Στην κατηγορία C5, μπορεί να είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί διπλής όψης διαδικασία (γαλβανισμός και βαφή), για να επιτευχθεί μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.